Zomer !

Onvoorstelbaar. Negen uur 's avonds en ik zit buiten op het terras van 'Hotel Framtid' in Drupivogur. Lekker aan de haven, je kent het wel, een bootje dobbert doelloos rond, twee eenden zwemmen en duiken beurtelings onder, een onbekende vogel roept ergens wat en in de verte klinken wielen van een auto op het grind.

Ik heb net gegeten en was van plan om naar mijn ' sleepingbag-accomodation' te gaan. Een kale kamer met bed, maar je hoeft geen tent op te zetten. En daar geef ik soms de voorkeur aan als ik niet weet of het gaat regenen. Meestal ben je zo rond de 20 euries kwijt en dat vind ik wel te doen. IJsland is trouwens zo wie zo goedkoper geworden. Volgens mijn herinnering was 100 kronen vorig jaar 1,10 euro. Nu nog maar 0,85 euro en dat scheelt een aardige slok op een borrel (uh...die blijven onbetaalbaar.. ).

De reis was afwisselend geweldig tot zwaar. Ik ben voor het eerst van mijn leven door een slecht verlichte tunnel van 1400 meter gereden. En, geloof me, ik vond dat knap eng. Een alternatief was er niet (de hele ringweg terug??). Ik had
al een sjaal voor mijn mond gebonden tegen de uitlaatgassen. Op het moment dat ik achter me -in het achterland- geen auto's zag ben ik gaan fietsen. Het was nog klimmen ook. Dus langzaam met een snelheid van een 14km per uur door de donkere tunnel. Hopend dat er geen verkeer aankwam. Ik had mazzel denk ik. Een auto haalde me in - ik hoorde hem ruim van te voren zodat ik kon uitwijken naar een pechplek - en een auto kwam van de andere kant. Dat was alles. Toch... Tjee, wat was ik opgelucht toen ik de berg uitreed en weer omarmt werd door het zonlicht.

De route ging vlak langs zee en volgde de lijn van enkele fjorden. IJsland heeft zelfs prachtige stranden; als de aarde opwarmt wordt het hier vast druk.

De wind over het algemeen in de rug en de zon op de fietshelm. Heerlijk. Ik had nog wel twee stukken van een kilometer of vier zonder asfalt (gravel) en dat betekende voor een deel duwen. Op mijn voorwielen zit al lang geen profiel meer en op mijn achterwiel slechts een beetje. De grip wordt steeds minder. Een ander nadeel van de lavawegen is het stof. Een auto die langs je rijdt en je zit onder het zand en stof. Hier aangekomen ben ik meteen naar het zwembad gegaan. Gedoucht; wat baantjes getrokken en een tijdje gebubbeld in een badje van 42graden.

De zon verdwijnt hier achter een grote driehoekige berg. De geluiden en geuren zijn verstild en vredig. Ach... Zo gek is deze dag nog niet....