U bevindt zich hier: Startpagina » Het reisverslag » IJsland

Er klopt hier iets niet

Zaterdag, 19. Juli 2008 - 16:57 Uur

Er klopt hier ook werkelijk niets.

Vandaag op weg van Kirjubaerskloster naar Skaftafel. In Kirjubaerskloster zie je de enorme gletsjer -de Vatnajokul- al hoog boven alles uitkomen. 'Wat een bergen; wat een ijs. Daar mag ik morgen naar toe... "wow"

Na 25 kilometer heb je al het idee dat je er bijna bent. Het hele landschap richt zich meer en meer op de grote gletsjes en zelf rijd je door een spoelzandvlakte. Ontstaan in 1996 toen er onder de gletsjer een vulkaanuitbarsting plaatsvond. Een week ging het 'goed'. Daarna tilde het smeltwater de gletser op en smeet hem in een keer in zee. Alles werd verwoest en er onstond een enorme vlakte van zwart vlak en kaal zand.

De berg wil niet dichterbijkomen. Hoe hard je ook trapt en ook al ligt het gemiddelde boven de 20 km per uur. Je blijft een heel, heel, heel klein stipje in een grote woestijn van lavazand en de gletsjer (ik dacht zo groot als de provincie Utrecht) blijft gewoon liggen waar die is.

Je denkt na 25km dat je er bijna bent. Pas na 75km mag je haar flanken aanraken.

Het weer klopt ook al niet vandaag. De zon schijnt en ik schat dat het een graad of 21 is. Mensen lopen in t-shirt langs de gletsjer en de beekjes hier van Skaftafel. En toch in de fiets had ik meestal het zeiltje over me heen. De wind draaide vanuit alle hoeken (een sjaal om mijn mond vanwege het zand) en als tie vanaf de gletsjer kwam dan was die koud. Behoorlijk koud. Nu zit ik even heerlijk in de zon en het voelt bijna als Frankrijk. Ik heb net een wanderling gemaakt naar de Svartiflos; dat is een mooie waterval.


Ik zal jullie niet vervelen met ' nog een'... Maar post een foto van iets waarvan ik al heel lang vind dat het ook niet klopt: de bordjes voor een piknikplaats. Op IJsland heb je geen bomen.

Zaterdag, 19. Juli 2008 - 23:36 Uur

Ik zat vanmiddag aan dit meertje. De drukte was er zo goed als voorbij. Ik genoot met volle teugen van deze onwerkelijke wereld.....

En dan, zucht, dan ineens, vijf meter van mij vandaan.... een zeehond. Zo mooi, zo bijzonder.



(ik was heel even bang voor het bordje -deze zeehond wordt u aangeboden door Walt Disney - ..... maar gelukkig; het viel mee)